Meniere (Endolenfatik Hidrops) Hastalığı Nedir?

Meniere nedir ? Endolenfatik Hidrops nedir ? Meniere etiyolojisi , Meniere semptomları , Meniere insidansı , meniere prevelansı , meniere tanısı , Meniere tedavisi nedir ?

Meniere Nedir?

Meniere hastalığı idiyopatik semptomatik endolenfatik hidrops olarak da bilinen, epizodik spontan vertigo atakları, fluktuasyon gösteren, sensörinöral tip işitme kaybı, kulakta dolgunluk/basınç hissi ve tinnitus ile karakterize bir iç kulak hastalığıdır.

• Meniere hastalığı baş dönmesinin en sık sebepleri arasındadır
• Hastalığın seyrinde epizodik vertigo atakları ve fluktuasyon (dalgalanma) gösteren sensörinöral tip işitme kaybı sıkça görülür ancak hastalık tanısını koyduran 4 ana semptomun (vertigo, işitme kaybı, tinnitus, kulakta dolgunluk) oluşması yıllar alabilir.

Meniere İnsidansı

• İnsidansının binde 0,5-7,5 arasında olduğu düşünülmektedir.
• Beyaz ırkta ve kadınlarda bir miktar daha fazla rastlanmaktadır.
• Her iki kulak da eşit olarak etkilenebilmektedir.
• Meniere hastalığınınn çocuklarda görülme olasılığı çok azdır. Ancak hastalığın ortaya çıkışı ve seyri erişkinlerle benzerdir.

Meniere Etiyolojisi

• Meniere hastalığının temelinde yatan ana patoloji endolenfatik hidropstur.
• Endolenfatik hidrops, endolenfin endolenfatik aralıkta birikmesi, zar yapılarını germesi ve endolenfatik aralığı perilenfatik aralık lehine genişletmesidir.

Endolenf miktarında artış olması iki yolla mümkündür :

1. Endolenf üretiminde artış.
2. Endolenf emiliminde azalma.

Meniere Nedeni Nedir ?

1. Endolenfin membranöz labirentte birikmesi ve artan sıvı miktarı ile membranöz labirentte genişleme meydana gelir.

2. Bu genişleme endolenfatik basıç artışına ve membranöz labirentin çeşitli yerlerinde yırtılmalara neden olur. Bunun sonucunda perilenfatik aralığa K+’dan zengin endolenf akımı meydana gelir ve baş dönmesi atağı ortaya çıkar.

3. Yırtılan membranın iyileşmesiyle beraber tekrar endolenf ve perilenf iyon dengesi sağlanır ve baş dönmesi atakları sona erer.

4. Buna neden olacak çeşitli etmenler:

• Viral enfeksiyonlar
• Diyet
• Genetik
• Vasküler Faktörler
• İyon Dengesindeki Değişiklikler
• İmmün Mekanizmalar
• Glikoprotein Mekanizmasındaki Değişiklikler

Meniere Semptomlar

Meniere hastalığında 4 ana bulgu vardır. Bunlar:

• Spontan epizodik vertigo atağı
• Fluktuasyon (dalgalanma) gösteren sensörinöral işitme kaybı
• Pulsatil tinnitus
• Kulakta dolgunluk ve basınç hissi

1. Vertigo; hastaların en sık başvuru nedenidir. Çok tipik olarak postür ve aktiviteden bağımsız olarak her an ortaya çıkabilir

• Birçok vakada baş dönmesi aniden ve çok şiddetli olarak başlar.
• Ataklar bazen hastayı uykudan uyandırabilir. Hasta ayakta duramaz, oturamaz, yatar pozisyona geçer.
• Vertigo yatay düzlemde, rotatuar tiptedir ve çok hafif ataklar dışında hemen her zaman solukluk, soğuk terleme, baygınlık hissi, bulantı ve kusma vertigoya eşlik eder. Baş dönmesi nöbetler halinde gelir.
• İşitme kaybı; Meniere hastalığında sıklıkla sensörinöral tipte olup fluktuasyon ve progresyon göstermesi en önemli özelliğidir.
• Aşırı sese karşı hassasiyet sıklıkla eşlik eder. Hastalığın erken evrelerinde tek taraflı ve alçak frekansları tutan bir işitme kaybı vardır.

Tinnitus; Meniere hastalığında aşırı miktarda ve işitme kaybıyla beraber seyredebildiği gibi aralıklı veya devamlı olabilen bir bulgudur.

• İşitme kaybı alçak frekanslarda olduğunda tinnitus daha şiddetlidir ve hastalar tarafından çağıldama, gürleme şeklinde tarif edilir.
• Non-pulsatildir , karotise baskı ile değişmez. Kriz sırasında artış gösterir. Tinnitus bazen Meniere’de ilk semptom olarak karşımıza çıkar.

Kulakta dolgunluk ve basınç hissi; her olguda görülmeyebilir. Daha çok işitme kaybı ve tinnitusa eşlik eden bir bulgudur.

• Kriz sırasında hasta bu dolgunluğu kulak dışında baş ve boyun bölgelerinde hissedebilir. Bazen hastalarda vertigonun habercisi olabilen bir aura bulgusudur. Dolgunluk hissi birkaç saat hatta bazen haftalarca sürebilir.

Meniere Tanısı

Hastalığın tanısında en önemli adım, ayrıntılı bir anamnez alınmasıdır.

Bu dönemde hasta sıklıkla gözünü bile açamaz, ışıktan rahatsız olur, bulantı ve kusması mevcuttur.

Amerikan Otolaringoloji 1995 yılında Meniere hastalığının tanı kriterlerini yayınlamıştır. Bu kriterlere göre hastalığın 4 çeşit tanısı mevcuttur:

1- Kesin Meniere hastalığı: Meniere hastalığında bulunan 4 ana bulgunun yanı sıra histopatolojik olarak da endolenfatik hidropsun gösterilmiş olması gerekmektedir.

2- Tanılanmış Meniere Hastalığı:

• 20 dakika ve daha uzun süre ve en azından iki kez meydana gelmiş vertigo atağı
• En azından 1 kere belgelenmiş sensörinöral tip işitme kaybı
• Hasta kulaklarda çınlama ve işitme kaybı
• Diğer nedenler ekarte edilmiş

3- Muhtemel Meniere Hastalığı:

• Tek bir vertigo atağı
• En azından 1 kere belgelenmiş sensörinöral tip işitme kaybı
• Hasta kulakta çınlama ve işitme kaybı
• Diğer nedenler ekarte edilmiş

4- Olası Meniere Hastalığı:

• Meniere tipi epizodik baş dönmesi (en az 20 dakika süren, horizontal ve/veya roratuar nistagmus ile birlikte)
• Belgelenmiş bir işitme kaybı olmadan ya da fluktuasyon gösteren veya sabit sensörinöral tip işitme kaybı
• Belirgin baş dönmesi olmadan süregelen dengesizlik hali
• Diğer nedenler ekarte edilmiş.

Meniere Tedavisi

1. Medikal tedavi

• En etkili ve en çok kullanılan ilaçlar vestibüler supresanlar ve antiemetiklerdir.
• Akut atak sırasında ilk tercih edilecek ilaç bir antihistaminik olan dimenhidrinattır. Diğer etkili bir vestibüler supresan ise diazepamdır.
• Diüretikler: Tüm dünyada Meniere hastalığının tedavisinde en çok kullanılan farmakolojik ajandır.

2. Diyet önerileri ve tavsiyeler

• Günlük tuz alımı 2 gramın altında tutulmalıdır.
• Hastalara sigara ve alkolden uzak durmaları belirtilmeli, çikolata ve kahve tüketmemeleri gerektiği belirtilmelidir.
• Düzenli uyku uyumaları ve düzenli yemek yemeleri, stresten uzak bir hayat yaşamaları tavsiye edilir.

3. Vestibüler rehabilitasyon:

• Hastaların vestibüler rehabilitasyon programına alınması için hastanın stabil hale gelmiş olması ve aktif atak geçirmiyor olması gerekmektedir.

4. Cerrahi tedavi:

• Medikal tedaviye rağmen semptomları kontrol altına alınamayan ve günlük aktivitelerini yapmakta zorlanan hastalarda cerrahi tedaviler uygulanır.