Odyolojide Kullanılan Terimler

Odyoloji alanında karşılaşılan terimlerin anlamlarını açıklamak, kavramları netleştirmek ve terminolojik bir rehber sunmak amacıyla hazırlanmıştır.

Admitans: Bir yapının ses dalgalarını ne kadar iyi ilettiğini veya ses dalgalarına ne kadar geçiş sağladığını ifade eden terim.

Ascending Yöntem: Eşik belirlemede düşük şiddetten yüksek şiddete doğru giden eşik belirleme yöntemi.

Barotravma: Ani ve aşırı basınç değişikliklerine maruz kalmanın sonucunda ortaya çıkan kulak ve orta kulak yapılarına zarar verilmesi durumudur.

Binaural İşitme: Seslerin her iki kulak tarafından algılanmasıdır.

Bilateral İşitme Cihazı: Her iki kulağa da işitme cihazı takılmasını ifade eder.

Bilateral İşitme Kaybı: Her iki kulakta da işitme kaybı olduğunu belirtir.

Buşon (Serümen): Kulakta biriken ve genellikle sertleşmiş kulak kiri anlamına gelir.

Descending Yöntem: Eşik belirlemede sesin şiddetini sistematik bir şekilde azaltarak eşiği tayin etmeye yarayan yöntemdir.

Dizziness: Sersemlik hissidir. Vertigoyla aynı anlamı içermez.

İmmitans: Bir yapının ses dalgalarına karşı gösterdiği toplam direnci ve geçiş yeteneğini ifade eder.

İmpedans: Ses dalgalarının iletimine karşı gösterilen direnç veya zorluk anlamına gelir.

İnteraural Atenuasyon: Bir kulağa uygulanan sesin diğer kulağa geçişinin ne kadar zayıfladığını ölçen bir terimdir.

Hiperakuzi: Seslerin normalden çok daha yüksek bir şiddette algılanması durumudur.

Kooperasyon: Özellikle işitme testleri ve değerlendirmelerinde hastanın işbirliği yapma yeteneğini ve istekliliğini ifade eder.

Mizofoni: Bireyin belirli seslere karşı aşırı ve genellikle rahatsız edici bir tepki göstermesi durumudur.

Nistagmus: Gözlerin istemsiz ve ritmik hareketleri olarak tanımlanan bir durumdur.

Objektif Testler: Hastanın bilinçli yanıtlarına gerek kalmadan, işitme sistemi hakkında bilgi veren testlerdir.

Odyogram: İşitme testi sonuçlarını görsel olarak temsil eden bir grafik veya tablodur.

Odyometre: İşitme seviyesini değerlendirmek ve ölçmek için kullanılan bir cihazdır.

Odyometri: Bireylerin işitme yetilerini değerlendirmek amacıyla yapılan bir dizi işitme testi sürecine verilen isimdir.

Otofoni: Kişinin kendi sesini diğer seslerden farklı ve genellikle daha yüksek, bozuk veya rahatsız edici bir şekilde duyması durumudur.

Otoskleroz: Orta kulakta yer alan stapes kemiğinin, genellikle iltihap veya anormal kemik oluşumu nedeniyle sertleşmesi ve hareket kabiliyetini kaybetmesi durumudur.

Ototoksisite: Ototoksik ilaçlar veya kimyasalların iç kulakta bulunan işitme ve denge organlarına zarar vermesi durumudur.

Periferik: Beyin ve beyin sapı dışında kalan, daha uzak ve çevresel yapılarını tanımlar.

Presbiakuzi: Yaşla birlikte iç kulakta ve işitme yollarında meydana gelen değişiklikler sonucu gelişen işitme kaybıdır.

Rezonans: Sesin belirli bir frekansta daha güçlü duyulmasına neden olur.

Rezidüel İşitme: Bir kişinin işitme kaybına rağmen hala kalan, yani sağlam olan işitme kapasitesidir.

Santral: Beyin ve beyin sapındaki yapıları ifade eder.

Subjektif Testler: Hastanın kendi algısına dayanan testlerdir.

Timpanogram: Timpanometri testi sonucunda elde edilen grafiktir ve orta kulak fonksiyonlarının değerlendirilmesine yardımcı olur.

Timpanometre: Orta kulak fonksiyonlarını değerlendirmek için kullanılan bir cihazdır.

Timpanometri: Timpanik membranın ve orta kulaktaki yapıların hareketliliğini ve işlevini ölçer.

Timpanik Membran Perforasyonu: Kulak zarında (timpanik membran) bir delik veya yırtılma olması durumudur.

Vertigo: Çevrenin ya da kişinin kendisinin dönüyormuş gibi algıladığı histir. Periferik Vertigo ve Santral Vertigo olmak üzere ikiye ayrılır.